دوره 6، شماره 11 - ( بهار و تابستان 1397 )
جلد 6 شماره 11 صفحات 20-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khoshhal Sarmast M, Mosavizadeh S J, Sharifani M. (2018). Evaluation of Junipers spp. Genetic Diversity in Northern Iran using ISSR Markers
. ifej. 6(11), 14-20. doi:10.29252/ifej.6.11.14
URL: http://ifej.sanru.ac.ir/article-1-241-fa.html
URL: http://ifej.sanru.ac.ir/article-1-241-fa.html
خوشحال سرمست مصطفی، موسوی زاده سید جواد، شریفانی مهدی. ارزیابی تنوع ژنتیکی سروکوهی نواحی شمال ایران با استفاده از نشانگرهای ISSRISSR بوم شناسی جنگل های ایران (علمی- پژوهشی) 1397; 6 (11) :20-14 10.29252/ifej.6.11.14
گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
چکیده: (3450 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر ارزیابی تنوع ژنتیکی میان و درون پنج رویشگاه طبیعی سروکوهی (Juniperus spp.) در سه استان گلستان، مازندران و گیلان بود. استفاده از چهار نشانگر منتخب ISSR از میان 15 نشانگر، در 32 ژنوتیپ منجر به تولید 285 نوار مشخص شد که برای بررسی تنوع ژنتیکی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مربوط به تجزیه واریانس با استفاده از نرم افزار GeneAlEx بیانگر این است که 48% از تنوع مشاهده شده مربوط به تنوع میان جمعیت ها و 52% از آن مربوط به تنوع درون جمعیت ها است. متوسط درصد مکان های ژنی چند شکل در هر جمعیت 64/38% بود. تکثیر جنسی طبیعی با استفاده از بذر در رویشگاه به احتمال دلیل اصلی بالا بودن مکان های ژنی چند شکل است. نکته جالب توجه دیگر این است که حتی بین دو پایه نر و ماده متعلق به یک گونه خاص تفاوت ژنتیکی مشاهده می شود که در هنگام افزایش غیر جنسی نباید این تفاوت مشاهده شده در میان گونه های دارای ظاهری مشابه را از نظر دور نگه داشت. نتایج بیانگر این است که تنوع ژنتیکی بالای مشاهده شده درون جمعیت ها که به احتمال به دلیل گل های تک جنسه و دو پایه بودن گیاه می باشد و ترکیبات آللی خاص که در دیگر مناطق پراکنش آن گونه دیده نمی شود، اهمیت بالایی برای برنامه های احیاء این گونه ها دارند. ارزیابی مقدار پراکنش و تنوع ژنتیکی دیده شده در میان این گونه ها می تواند گام مهمی در رابطه با شناسایی و راهنمایی در راستای برنامه های حفظ این گونه های با اهمیت باشد.
فهرست منابع
1. Adams, R.P. and F. Hojjati. 2012. Taxonomy of Juniperus in Iran: Insight from DNA sequencing. Phytologia, 94: 219-227.
2. Adams, R.P. 2011. Junipers of the World: the Genus Juniperus, 3rd edition. Trafford Publishing Co. Bloomington, IN, USA. p. 422
3. Adams, R.P., J.A. Morris, R.N. Pandey and A.E. Schwarzbach. 2005. Cryptic speciation between Juniperus deltoides and J. oxycedrus (Cupressaceae) in the Mediterranean. Biochemical Systematics and Ecology, 33: 771-787. [DOI:10.1016/j.bse.2005.01.001]
4. Daneshvar, A., M. Tigabu, A. Karimidoost and P. Christer Ode'n. 2017. Flotation techniques to improve viability of Juniperus polycarpos seed lots. Journal of Forestry Research, 28: 231-239. [DOI:10.1007/s11676-016-0306-2]
5. Daneshvar, A., M. Tigabu, A. Karimidoost. and P. Christer Ode'n. 2016. Stimulation of germination in dormant seeds of Juniperus polycarpos by stratification and hormone treatments. New Forests, 47: 751-761 [DOI:10.1007/s11056-016-9542-8]
6. Douaihy, B., G.G. Vendramin, A. Boratynski, N. Machon and M. Bu Dagher-Khayat. 2011. High genetic diversity with moderate differentiation in Juniperus excelsa from Lebanon and the eastern Mediterranean region. AoB PLANTS, plr003, doi:10.1093/aobpla/plr003. [DOI:10.1093/aobpla/plr003]
7. Hampe, A. and R.J. Petit. 2010. Cryptic forest refugia on the 'Roof of the World'. New Phytologist 185: 5-7. [DOI:10.1111/j.1469-8137.2009.03112.x]
8. Hamrich, J.L., M.J.W. Goat and S.L. Sherman-Broyle. 1992. Factors influencing levels of genetic diversity in woody plant species, New Forest, 6: 95-124. [DOI:10.1007/BF00120641]
9. Hoffmann, D. and F.N. Hoffmann. 2003. Medical herbalism: The science and practice of herbal medicine. Healing Arts Press. 672 pp.
10. Hosseini, S.S. and V. Hosseini. 2014. Effect of Reforestation with Pinus nigra Arnold, Pinus eldarica Medw. and Cupressus arizonica Greene Spices on some Properties of Soil (Case Study: Garan region, Marivan). Ecology of Iranian Forest, 2: 37-44 (In Persian).
11. Jiménez, J.F., O. Werner, P. Sánchez-Gómez, S. Fernández and J. Guerra. 2003. Genetic variation and migration pathways of Juniperus thurifera L. (Cupressaceae) in the western Mediterranean region. Israel Journal of Plant Sciences 51: 11-22. [DOI:10.1560/ABR5-A6MP-5XEG-V0WF]
12. Kasaian, J., J. Behravan, M. Hassany, S.A. Emami, F. Shahriari and M.H. Khayyat. 2011. Molecular characterization and RAPD analysis of Juniperus species from Iran. Genetics and Molecular Research, 10: 1069-1074. [DOI:10.4238/vol10-2gmr1021]
13. Kermani, M., A.H. Maraashi and F. Melati. 2009. Study of genetic variation of Juniperus polycarpus from Tandure National Park of Iran using RAPD markers. Rangelands and Forest Plant Breeding and Genetic Research, 18: 115-124 (In Persian).
14. Kumar, L.S., K. Tamura, I.B. Jakobsen and M. Nei. 2001. "MEGA2: Molecular evolutionary genetics analysis software". Bioinformatics, 17: 1244-1245. [DOI:10.1093/bioinformatics/17.12.1244]
15. Meloni, M., D. Perini, R. Filigheddu and G. Binelli. 2006. Genetic variation in five Mediterranean populations of Juniperus phoenicea as revealed by Inter-Simple Sequene Repeat (ISSR) markers. Annals of Botany, 97: 299-304. [DOI:10.1093/aob/mcj024]
16. Mozaffarian, V. 2009. Tree and shrubs of Iran. Farhang Moaser publication. 991pp (In Persian).
17. Silvia Pinna, M., O. Grillo, E. Mattana, E. Canadas and G. Bacchetta. 2014. Inter and intraspecific morphometric variability in Juniperus L. seeds (Cupressaceae). Systematics and Biodiversity, 12: 211-223. [DOI:10.1080/14772000.2014.904827]
18. Stange, C., D. Prehn and P. Arce-Johnson. 1998. Isolation of Pinus radiate genomic DNA suitable for RAPD analysis. Plant Molecular Biology Reporter, 16: 1-8. [DOI:10.1023/A:1007540901981]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
