دوره 10، شماره 20 - ( پاییز و زمستان 1401 1401 )
جلد 10 شماره 20 صفحات 150-140 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jahangirian S, Hosseini nasr S M, Oladi J, Mojaverian S M, Jalilvand H. (2022). Localization and Prioritization of Ecovillages Indices in Hyrcanian Forest (Case Study: Ecovillages of Darabkola Forests). Ecol Iran For. 10(20), 140-150. doi:10.52547/ifej.10.20.140
URL: http://ifej.sanru.ac.ir/article-1-451-fa.html
URL: http://ifej.sanru.ac.ir/article-1-451-fa.html
جهانگیریان شکیبا، حسینی نصر سید محمد، اولادی جعفر، مجاوریان سید مجتبی، جلیلوند حمید. بومیسازی و اولویت‌بندی شاخص‌های بومکده در جنگل‌های شمال (مطالعه موردی: روستاهای جنگل دارابکلا) بوم شناسی جنگل های ایران (علمی- پژوهشی) 1401; 10 (20) :150-140 10.52547/ifej.10.20.140
گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده: (1819 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: بسیاری از مشکلات محیطی بشر از رفتارهای ناسازگار و الگوی زیست ناپایدار نشأت می گیرد. دلیل از بین رفتن جنگلها نیز از این بحث خارج نیست. شیوه های مدیریتی یکسویه منابع طبیعی و ناآشنا با نیازها و شیوهی سنتی زندگی روستائیان و خانوارهای ساکن در عرصه های جنگلی شمال ایران، وضعیت نامطلوب اقتصادی اجتماعی روستاییان و همچنین توسعه کم و ناپایدار در مناطق روستایی از عوامل مؤثر در تخریب جنگل‌های هیرکانی هستند. یکی از شیوه های مدیریت سازگار با طبیعت که در دو دهه ی اخیر در دنیا رواج پیدا کرده است «بومکده» است. هدف این تحقیق بومیسازی معیارها و شاخص های بومکده در کشورهای پیشرفته دنیا و اولویت بندی این شاخص ها در روستاهای حاشیه جنگل دارابکلا با هدف جلوگیری از تخریب و بهره برداری بیرویه از عرصه های طبیعی از جمله جنگلها و مراتع است.
مواد و روش ها: در این پژوهش از روش دلفی جهت شناسایی و بومی سازی معیارها و شاخص های ارزیابی بومشناختی، اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی استفاده شد. همچنین از تکنیکهای انتروپی شانون و تاپسیس نیز برای تعیین وزن و اولویت بندی این معیارها و شاخص ها استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که معیارهای بوم شناختی با 0/460 بیشترین و معیارهای اجتماعی – فرهنگی و اقتصادی بهترتیب با اعداد 0/375 و 0/165 وزنه ای کمتری را به خود اختصاص دادند.
نتیجه گیری: به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که توجه به شاخص‌های دسته بومشناختی در اولویت بالاتری نسبت به شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی قرار دارند. در نتیجه برای تصمیم‌گیری و مدیریت توجه به این شاخص‌ها دارای اهمیت بیشتری است.
مقدمه و هدف: بسیاری از مشکلات محیطی بشر از رفتارهای ناسازگار و الگوی زیست ناپایدار نشأت می گیرد. دلیل از بین رفتن جنگلها نیز از این بحث خارج نیست. شیوه های مدیریتی یکسویه منابع طبیعی و ناآشنا با نیازها و شیوهی سنتی زندگی روستائیان و خانوارهای ساکن در عرصه های جنگلی شمال ایران، وضعیت نامطلوب اقتصادی اجتماعی روستاییان و همچنین توسعه کم و ناپایدار در مناطق روستایی از عوامل مؤثر در تخریب جنگل‌های هیرکانی هستند. یکی از شیوه های مدیریت سازگار با طبیعت که در دو دهه ی اخیر در دنیا رواج پیدا کرده است «بومکده» است. هدف این تحقیق بومیسازی معیارها و شاخص های بومکده در کشورهای پیشرفته دنیا و اولویت بندی این شاخص ها در روستاهای حاشیه جنگل دارابکلا با هدف جلوگیری از تخریب و بهره برداری بیرویه از عرصه های طبیعی از جمله جنگلها و مراتع است.
مواد و روش ها: در این پژوهش از روش دلفی جهت شناسایی و بومی سازی معیارها و شاخص های ارزیابی بومشناختی، اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی استفاده شد. همچنین از تکنیکهای انتروپی شانون و تاپسیس نیز برای تعیین وزن و اولویت بندی این معیارها و شاخص ها استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که معیارهای بوم شناختی با 0/460 بیشترین و معیارهای اجتماعی – فرهنگی و اقتصادی بهترتیب با اعداد 0/375 و 0/165 وزنه ای کمتری را به خود اختصاص دادند.
نتیجه گیری: به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که توجه به شاخص‌های دسته بومشناختی در اولویت بالاتری نسبت به شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی قرار دارند. در نتیجه برای تصمیم‌گیری و مدیریت توجه به این شاخص‌ها دارای اهمیت بیشتری است.
فهرست منابع
1. Adisa, R.S. 2012. Rural development in the twenty-first century as a global necessity. In Rural Development-Contemporary Issues and Practices. Intech Open.
2. Ardzijauskaite, V. 2009. Ecovillages: is it a way to reach environmental sustainability? Case studies in Denmark, Aalborg University. Accessed June, 95 pp.
3. Anabestani, A.A., F. Sadeghi and L. Ghesmati. 2016. Analysis of Identifying "Good Village" Criteria from the Perspective of Rural Experts and Managers in Bonab County. Journal of Research & Rural Planning, 5(2): 177-194 (In Persian).
4. Bang, J.M. 2005. Ecovillages: a practical guide to sustainable communities, New Society Publishers.
5. Barani, S., A.H. Alibeygi and A. Papzan. 2018. A framework to identify and develop potential ecovillages: Meta-analysis from the studies of world's ecovillages. Sustainable cities and society, 43: 275-289. [DOI:10.1016/j.scs.2018.08.036]
6. Cavendish, W. 1999. Poverty, inequality and environmental resources: quantitative analysis of rural households. Oxford: Centre for the Study of African Economies, Institute of Economics and Statistics, University of Oxford, Sunderlin.
7. Chai, Q.M., S. Fu and X.Y. Wen. 2020. Modelling the Implementation of NDCs and the Scenarios below 2˚C for the Belt and Road Countries. Ecosystem Health and Sustainability, 6. [DOI:10.1080/20964129.2020.1766998]
8. Comunello, L.N. 2015. Ecovillage, Springer International Publishing Switzerland, 1-4. [DOI:10.1007/978-3-319-08956-0_21-1]
9. Data base of the Global Ecovillage. 2015. Project database. Retrieved from http://db. ecovillage. org /en/projects (accessed May 13, 2015).
10. F.A.O. 2018. The State of the Worlds Forests. WWW. FAO. org.
11. Farkas, J. 2018. "There are no recipes." Acta Ethnographica Hungarica. [DOI:10.1556/022.2017.62.2.4]
12. Ghaffary, G. and A. Haghparast. 2004. Indexes of poverty in rural regions "Case study villages of Azadshahr city". Iranian Journal of Sociology (ISA), 5(4): 32-48 (In Persian).
13. Gorji Mahlabani, Y., F. Shahsavari and Z.M. Alamouti. 2016. Eco-village, A model of sustainable architecture. Journal of fundamental and applied sciences, 8: 1835-1847.
14. Hassan Pour, R., A. Estelaji and M. Mahdavi. 2018. Evaluation of sustainable development model of rural areas in watersheds with emphasis on environmental factors (case study: Rameh watershed from Semnan province. Geography (Regional Planning), 8(3): 175-192 (In Persian).
15. Jackson, H. and K. Svensson. 2002. Ecovillage Living: Restoring the Earth and Her People, UK, Devon. 180 pp.
16. Jackson, R. 2008. The eco-village strategy as response to the environmental crisis, 2-4.
17. Kasper, D.V.S. 2008. "Redefining Comunity in the Ecovillage", Human Ecology Review, 15(1): 12-24.
18. Kirby, A. 2004. Self in Practice in an Ecological Community: Connecting Personal, Social, and Ecological Worlds at the Eco village at Ithaca. Doctor of Philosophy, University of New York.
19. Kunze, I. and F. Avelino. 2015. Transit Research Report: Social Innovation and the Global Ecovillage Network, case study reports Global Ecovillage Network (GEN): 1-124.
20. Kuruoğlu, M., H.S. Çınar and F. Yirmibeşoğlu. 2021. Eco-Village Initiatives in Turkey and a New Alternative Life. Current Urban Studies, 9(3): 636-657. [DOI:10.4236/cus.2021.93038]
21. Li, Y., L. Zhao and J. Suo. 2014. Comprehensive assessment on sustainable development of highway transportation capacity based on entropy weight and TOPSIS. Sustainability, 6(7): 4685-4693. [DOI:10.3390/su6074685]
22. Manca, D.P., S. Varnhagen, P. Brett-MacLean, G.M. Allan, O. Szafran, A. Ausford and D. Turner. 2007. Rewards and challenges of family practice: Web-based survey using the Delphi method. Canadian Family Physician, 53(2): 277-286.
23. Mare, E.C. 2000. "The Ecovillage as a living cell." Village Design Institute, 30 pp.
24. Marvi mohajer, M. 2016. Silviculture. Tehran University Press, 378 pp (In Persian).
25. Mateusz, P., M. Danuta, L. Małgorzata, B. Mariusz and N. Kesra. 2018. TOPSIS and VIKOR methods in study of sustainable development in the EU countries. Procedia Computer Science, 126: 1683-1692. [DOI:10.1016/j.procs.2018.08.109]
26. McGeary, J.A. 2009. Critique of using the Delphi technique for assessing evaluation capability-building needs. Evaluation Journal of Australasia, 9(1): 31-9. [DOI:10.1177/1035719X0900900105]
27. Moravčikova, D. and T. Furjeszova. 2018. Ecovillage as an Alternative Way of Rural Life: Evidence from Hungary and Slovakia. European Countryside, 10: 693-710. [DOI:10.2478/euco-2018-0038]
28. Motiei Langroudi, S.H. and A. Shamsaii. 2009. Sustainable Development and Agriculture (from the perspective of rural economy), University of Tehran Press, 224 pp.
29. Nam, Y.C. 2018. Development Process and Community Life at the Eco-village′ Sanneoul′ in South Korea. Journal of Asian Architecture and Building Engineering, 17(3): 449-456. [DOI:10.3130/jaabe.17.449]
30. Network, G.G.E. 2014. "Disponível em:< www. gen. ecovillage. org/>." Acesso em abril de.
31. Parajuli, I. and H. Wan Lee. 2016. Green village design concept for ensuring sustainable green growth in Asian context. Journal of Institute of Plant and Agricultural Sciences, 5: 264-267.
32. Rezvani, M. and M. Rahbari. 2015. Eco-Village; a Model for Sustainability of Rural Systems in Iran. Geography and Development Iranian Journal, 13(41): 23-44 (In Persian).
33. Ristianti, N.S. 2016. SMART eco-village for hazardous coastal area in Bedono Village, Demak Regency. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 227: 593-600 [DOI:10.1016/j.sbspro.2016.06.120]
34. Roongtawanreongsri, S. and R. Boonkaew. 2018. Ecovillage in Thailand. Human Behavior, Development and Society, 19: 50-63.
35. Rubin, Z. 2019. Ecovillagers' Assessment of Sustainability: Differing Perceptions of Technology as a Differing Account of Modernism. Sustainability, 11(21): 6167. [DOI:10.3390/su11216167]
36. Shu-Yang, F., B. Freedman and R. Cote. 2004. Principles and Practice of Ecological Design, In: Ecological Review, 12: 97-112. [DOI:10.1139/a04-005]
37. Siracusa, G., D. Angela, R. La, P. Paolo and L. Emiliano. 2008. New frontiers for sustainability: Emergy evaluation of an ecovillage, Environ Devsustain, 10(6): 845-855. [DOI:10.1007/s10668-007-9087-2]
38. Skulmoski, G.J., F.T. Hartman and J. Krahn. 2007. The Delphi method for graduate research. Journal of Information Technology Education: Research, 6(1): 1-21. [DOI:10.28945/199]
39. Smith, M.E., A. Engquist, C.K. Johnston-Zimmerman, M. Algara, B. Gilliland, Y. Kuznetsov and A. Young. 2014. Neighborhood Formation in Semi-Urban Settlements. Journal of Urbanism: International Research on Placemaking and Urban Sustainability, 8: 173-198. [DOI:10.1080/17549175.2014.896394]
40. Sun, C.C. and G.T. Lin. 2009. Using fuzzy TOPSIS method for evaluating the competitive advantages of shopping websites. Expert Systems with Applications, 36(9): 11764-11771. [DOI:10.1016/j.eswa.2009.04.017]
41. Sunderlin, W.D., A. Angelsen and S. Wunder. 2003. Forests and poverty alleviation. State of the World's Forests, 61-73.
42. Van Schyndel Kasper, D. 2008. "Redefining community in the ecovillage." Human Ecology Review, 12-24.
43. Vazin, N., A. Eftekhari, M. Poortaheri and A. Danekar. 2016. Ecovillage modeling for rural area around wetland ecosystem, Case stady: Miankale and lapo wetlands. Journal of Rural Research, 7(1): 1-27 (In Persian).
44. Venkata Mohan, S., S. Dahiya, G. Velvizhi and C. Nagendranatha Reddy. 2017. Ecovillages: Resilient Approach to Sustainable Rural Development in Indian Context. Journal of Energy and Environmental Sustainability, 2: 55-63. [DOI:10.47469/JEES.2016.v02.100020]
45. Wagner, F. 2012. "Ecovillage research review." RCC Perspectives, 8: 81-94.
46. Würfel, M. 2012. "The Ecovillage: A Model for a More Sustainable, Future-Oriented Lifestyle?" RCC Perspectives, 8: 11-17.
47. Yazdani, M., A.E. Torkayesh, E.D. Santibanez-Gonzalez and S.K. Otaghsara. 2020. Evaluation of renewable energy resources using integrated Shannon Entropy-EDAS model. Sustainable Operations and Computers, 1: 35-42. [DOI:10.1016/j.susoc.2020.12.002]
48. Yilmaz, B., I. Dasdemir, E. Atmis and W. Lise. 2010. Factors affecting rural development in Turkey: Bartin case study. Forest Policy and Economics, 12(4): 239-249. [DOI:10.1016/j.forpol.2010.02.003]
49. Yuliastuti, N., H. Wahyono, S. Syafrudin and S. Sariffuddin. 2017. Dimensions of community and local institutions' support: Towards an eco-village kelurahan in Indonesia. Sustainability, 9(2): 245. [DOI:10.3390/su9020245]
50. Zaheri, M. and S. SAADI. 2018. Analysis of environmental sustainability in rural communities around wetland ecosystem based on ecological model village "Case study: villages in the margin of Zarivar Wetland". Journal of environmental studies, 44(2): 257-275 (In Persian).
51. Zhang, L., M. Chen and F. Teng. 2020. Greenhouse Gas (GHG) Emission Mitigation and Ecosystem Adaptation along Belt and Road Initiative. Ecosystem Health and Sustainability, 7. [DOI:10.1080/20964129.2020.1868272]
52. Zhao, C., Y. Yan, C. Wang, M. Tang, G. Wu, D. Ding and Y. Song. 2018. Adaptation and Mitigation for Combating Climate Change- From Single to Joint. Ecosystem Health and Sustainability, 4: 85-94. [DOI:10.1080/20964129.2018.1466632]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
