انتخاب گونه درختی از مهم‌ترین موضوعاتی است که در موفقیت یک طرح جنگل­کاری مؤثر است. در این مطالعه به منظور انتخاب گونه درختی مناسب برای جنگل­کاری در جنگل­های زاگرس  جنوبی از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره (AHP) و رتبه­بندی بر اساس شباهت به گزینه اید­ه­آل (TOPSIS) استفاده شده است. تجزیه مسأله تصمیم­گیری به عناصر کوچکتر، سبب ایجاد یک سلسله مراتبی در سه سطح شد. در سطح اول، هدف تصمیم گیری و در سطح دوم شش معیار هزینه نگهداری، قیمت خرید، سرعت رشد، مقاومت، سازگاری و حفاظت از آب و خاک قرار گرفتند. در سطح سوم گزینه‌ها شامل پنج گونه بلوط ایرانی، بنه، گلابی (خج)، سرو نقره­ای و سرو خمره­ای قرار گرفتند. نتایج حاصل از قضاوت کارشناسی، اولویت معیار مقاومت به عوامل محیطی را به نسبت سایر معیارها نشان داد. نتایج حاصل از بکارگیری تحلیل سلسله مراتبی بیانگر ارجحیت بالای گونه بلوط ایرانی به منظور جنگل­کاری در جنگل­های زاگرس جنوبی با اولویت وزنی 321/0 بود. در حالی که گونه سرو خمره­ای با اولویت وزنی 104/0 به عنوان نامناسب‌ترین گونه به منظور جنگل­کاری در این جنگل­ها شناسایی شد نتایج حاصل از بکارگیری تکنیک تاپسیس نیز این نتایج را تأیید کرد. نتایج نهایی نشان داد که به منظور احیاء این جنگل‌ها بهتر است از گونه های بومی استفاده شود و در بین گونه­های مورد مطالعه، گونه بلوط ایرانی (Quercus Persica) نسبت به سایر گونه­ها اولویت دارد.